Τα αυξημένα επίπεδα της βιταμίνης D, τα οποία δημιουργούνται στο δέρμα μετά την έκθεση στον ήλιο, σχετίζονται με την αυξημένη νοητική ικανότητα στους μεσήλικες και ακόμη περισσότερο τους ηλικιωμένους, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Η ωφέλεια της βιταμίνης D για την ταχύτερη νοητική επεξεργασία των πληροφοριών βρέθηκε ότι είναι μεγαλύτερη στα άτομα ιδίως άνω των 60 ετών, αν και δεν είναι σαφείς οι βιολογικοί λόγοι για αυτό.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry, σύμφωνα με τα πρακτορεία Reuters και Γαλλικό, έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, με επικεφαλης τον Δρ Ντέηβιντ Λι, σε συνεργασία με άλλους Ευρωπαίους ερευνητές, και σύγκρινε τις νοητικές επιδόσεις πάνω από 3.000 ανδρών μεταξύ 40 - 79 ετών.

Όσοι είχαν υψηλότερα επίπεδα της συγκεκριμένης βιταμίνης, εμφάνισαν συστηματικά καλύτερες επιδόσεις σε απλά νευροψυχολογικά τεστ, που αξιολογούν την ικανότητα προσοχής και την ταχύτητα επεξεργασίας των δεδομένων. Όσοι είχαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, εμφάνιζαν χειρότερες επιδόσεις.

Οι ερευνητές ανέφεραν ότι κατάφεραν να απομονώσουν την επίδραση άλλων παραγόντων, όπως το μορφωτικό επίπεδο, η ψυχολογική διάθεση, η σωματική άσκηση κ.α.

Οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει ακόμα τον ακριβή μηχανισμό θετικής επίδρασης της βιταμίνης D, αλλά εκτιμούν ότι αυτή συμβαίνει είτε μέσω της αύξησης ορισμένων ορμονών, είτε μέσω προστασίας των νευρώνων (εγκεφαλικών κυττάρων).

Η κύρια πηγή της βιταμίνης D (που επίσης βοηθά τα κύτταρα να απορροφήσουν ασβέστιο και τα οστά να είναι υγιή) είναι η έκθεση στον ήλιο επί δέκα ως δεκαπέντε λεπτά τουλάχιστον τη μέρα, ενώ τα λιπαρά ψάρια επίσης αποτελούν θαυμάσια πηγή αυτής της βιταμίνης. Επίσης η βιταμίνη μπορεί να ληφθεί μέσω ειδικών σκευασμάτων από το φαρμακείο.

Οι ερευνητές προειδοποίησαν πάντως ότι η ανακάλυψή τους δεν σημαίνει ότι κάποιος πρέπει να «ψήνεται» στον ήλιο, γιατί τότε καιροφυλακτεί ο κίνδυνος του καρκίνου του δέρματος.

Μια προηγούμενη ολλανδική έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ είχε δείξει ότι η έλλειψη βιταμίνης D μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κατάθλιψης ή άλλα ψυχικά προβλήματα στους ηλικιωμένους. Αλλες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή η βιταμίνη μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά κατά του καρκίνου, των προβλημάτων στις αρτηρίες και της φυματίωσης.

Μια πρόσφατη μελέτη, από την Ιατρική Σχολή του βρετανικού Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Diabetes Care, διαπίστωσε ότι η παραμονή στον ήλιο επί περισσότερη ώρα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο των ηλικιωμένων να εμφανίσουν καρδιακές παθήσεις ή διαβήτη, κυρίως επειδή ο ήλιος αυξάνει την ποσότητα της βιταμίνης D.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η έλλειψη βιταμίνης D σχετίζεται άμεσα με την εμφάνιση του μεταβολικού συνδρόμου, το οποίο, με τη σειρά του, δρα αρνητικά για την καρδιά και το διαβήτη.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι φυτικές ίνες δεν ανήκουν στα «θρεπτικά συστατικά», αποτελούν όμως σημαντικό συστατικό της διατροφής μας. Το γεγονός ότι διέρχονται από τον οργανισμό μας χωρίς να απορροφώνται είναι ο κύριος λόγος που καθίστανται τόσο σημαντικές.

Τι είναι οι φυτικές ίνες;

Οι φυτικές ή διαιτητικές ίνες αποτελούν το βρώσιμο τμήμα των φυτικών τροφίμων, οι οποίες δεν μπορούν να πεφθούν  ή να απορροφηθούν στο λεπτό έντερο και περνούν ανέπαφες στο παχύ έντερο. Περιλαμβάνουν μη αμυλούχους πολυσακχαρίτες (π.χ. κυτταρίνη, ημικυτταρίνη, κόμμεα, πηκτίνες), ολιγοσακχαρίτες (π.χ. ινουλίνη), λιγνίνη και συναφή φυτικά συστατικά (π.χ. κηροί, σουβερίνη). Ο όρος φυτικές ίνες περιλαμβάνει επίσης έναν τύπο αμύλου που είναι γνωστός και ως ανθεκτικό άμυλο (περιέχεται στα όσπρια, σε ημιαλεσμένους σπόρους και σιτηρά και σε ορισμένα δημητριακά πρωινού), επειδή αντιστέκεται στην πέψη στο λεπτό έντερο και φθάνει στο παχύ έντερο ανέπαφο.

Πηγές Φυτικών Ινών

Οι φυτικές ίνες υπάρχουν στα φρούτα (αχλάδια, μήλα, φράουλες, ροδάκινα, βερίκοκα, πορτοκάλια), στα λαχανικά (λάχανο, μαρούλι, αγκινάρες, κρεμμύδια, καλαμπόκι, ντομάτες, αρακάς, φασολάκια, μπρόκολο), στα όσπρια (φακές, ρεβίθια, φασόλια), σε προϊόντα δημητριακών ολικής αλέσεως (δημητριακά που περιέχουν πίτουρο, ψωμιά ολικής αλέσεως και πολύσπορα) και σε όλους τους ξηρούς καρπούς.


Είδη φυτικών ινών :
Οι φυτικές ίνες ταξινομούνται συχνά, ανάλογα με τη διαλυτότητά τους, σε διαλυτές και αδιάλυτες. Και τα δύο είδη υπάρχουν σε διαφορετικές αναλογίες σε πολλά τρόφιμα. Καλές πηγές διαλυτών φυτικών ινών είναι η βρώμη, το κριθάρι, τα φρούτα, τα λαχανικά και τα όσπρια (φασόλια, φακές, ρεβίθια). Τόσο τα δημητριακά ολικής αλέσεως όσο και το ψωμί ολικής αλέσεως είναι πλούσιες πηγές αδιάλυτων φυτικών ινών.

Φυτικές ίνες και υγεία
Οι φυτικές ίνες που καταναλώνει ο οργανισμός φτάνουν στο παχύ έντερο, όπου υφίστανται μερική ή ολική ζύμωση από τα βακτήρια του εντέρου. Κατά τη διαδικασία της ζύμωσης παράγονται διάφορα παραπροϊόντα, λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου και αέρια. Οι ευεργετικές συνέπειες των φυτικών ινών στην υγεία οφείλονται στη συνδυασμένη δράση της διαδικασίας ζύμωσης και της παραγωγής των ανωτέρω παραπροϊόντων.
Οι κύριες επιδράσεις των φυτικών ινών στον οργανισμό οφείλονται στους εξής τομείς:

Λειτουργία του εντέρου
Οι φυτικές ίνες, κυρίως οι αδιάλυτες, συμβάλλουν στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας, αυξάνοντας το βάρος των κοπράνων και μειώνοντας τον χρόνο διέλευσής τους από το γαστρεντερικό σωλήνα. Το αποτέλεσμα αυτό ενισχύεται εάν η λήψη φυτικών ινών συνοδεύεται και από αυξημένη κατανάλωση νερού.
Τα λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου, τα οποία παράγονται κατά τη ζύμωση των φυτικών ινών από τα βακτήρια του εντέρου, αποτελούν σημαντική πηγή ενέργειας για τα κύτταρα του παχέος εντέρου και θα μπορούσαν να εμποδίζουν την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό καρκινικών κυττάρων στο έντερο. Βελτιώνοντας τη λειτουργία του εντέρου, οι φυτικές ίνες μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο νόσων και διαταραχών, όπως η εκκολπωμάτωση ή οι αιμορροΐδες, και πιθανώς, επίσης, να συμβάλλουν στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου.
• Επίπεδο γλυκόζης στο αίμα
Οι διαλυτές φυτικές ίνες μπορούν να καθυστερήσουν την πέψη και την απορρόφηση των υδατανθράκων, περιορίζοντας έτσι την αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα μετά το γεύμα (μεταγευματική γλυκαιμική αντίδραση) και της απόκρισης της ινσουλίνης. Η κατανάλωσή τους μπορεί να βοηθήσει τους πάσχοντες από διαβήτη να ρυθμίζουν καλύτερα τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα τους.
• Επίπεδο χοληστερόλης στο αίμα
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιδημιολογικών μελετών αναγνωρίστηκε ένας επιπλέον ρόλος των φυτικών ινών στην πρόληψη της στεφανιαίας νόσου: η βελτίωση των επιπέδων των λιπιδίων στο αίμα. Κλινικές μελέτες  επιβεβαίωσαν τα αποτελέσματα αυτών των επιδημιολογικών μελετών. Μεμονωμένες διαλυτές φυτικές ίνες, όπως η πηκτίνη, το πίτουρο ρυζιού ή βρώμης, μειώνουν τόσο τα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης στο αίμα όσο και της χοληστερόλης LDL (της λεγόμενης «κακής χοληστερόλης»). Επιπλέον, άλλες έρευνες συνεχίζουν να αποδεικνύουν ότι η πλούσια σε διάφορα είδη φυτικών ινών διατροφή προστατεύει και από τα καρδιακά νοσήματα.
• Άλλες συνέπειες
 Ενώ η αποφυγή της δυσκοιλιότητας, η βελτίωση των επιπέδων γλυκόζης και λιπιδίων στο αίμα δεσπόζουν ως τα κύρια οφέλη μιας διατροφής πλούσιας σε φυτικές ίνες, υπάρχουν και άλλα αξιοσημείωτα οφέλη. Για παράδειγμα, επειδή οι φυτικές ίνες αυξάνουν τον όγκο της τροφής που καταναλώνουμε χωρίς να προσθέτουν θερμίδες, προκαλούν κορεσμό, συμβάλλοντας έτσι στον έλεγχο του βάρους.
Προκειμένου να αποκομιστούν όλα τα οφέλη των φυτικών ινών είναι πολύ σημαντικό να εναλλάσσονται οι πηγές των ινών στη διατροφή. Μια διατροφή με φρούτα, λαχανικά, φακές / φασόλια και προϊόντα δημητριακών ολικής αλέσεως και ξηρών καρπών προσφέρει όχι μόνο φυτικές ίνες, αλλά και άλλα θρεπτικά και λοιπά συστατικά που είναι απαραίτητα για την καλή υγεία.

 
Τα Νέα Wish Βars Χωρίς Ζάχαρη με Μέλι και Ξηρούς Καρπούς
είναι πλούσια σε Φυτικές Ίνες!
Με ένα Wish Βar 30 gr προσλαμβάνουμε το 7 % της συνιστώμενης ημερήσιας πρόσληψης σε φυτικές ίνες.
Απολαύστε τα 3 γεύσεις: Με Σύκο, Με Δαμασκηνο-Βρώμη - Με Σοκολάτα!
www.wish-bars.gr

Βιβλιογραφικές αναφορές
1. Ανώνυμο. Position of the American Dietetic Association: Health implications of dietary fibre. Journal of the American Dietetic Assoc. Ιούλιος 2002, Τόμος. 7: 993-1000.
2. Bessesen, D.H. The Role of Carbohydrates in Insulin Resistance. Journal of Nutrition (2001)131: 2782S – 2786S.
3. De Vries, J. On defining dietary fibre. Proc. of the Nutrition Society (2003): 62, 37-43. ILSI Press.

 

span style=

Πολλές έρευνες τα τελευταία χρόνια έχουν αναδείξει τα πολλαπλά οφέλη για τον ανθρώπινο οργανισμό της μεσογειακής διατροφής. Μια νέα μεγάλη ισπανική επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει μια νέα ιδιαίτερα εντυπωσιακή ιδιότητα αυτής της διατροφής. Σύμφωνα με τους ερευνητές η μεσογειακή διατροφή και γενικότερα η συχνή κατανάλωση περισσότερων φρούτων, λαχανικών, ψαριών και οσπρίων, αλλά και λιγότερων επεξεργασμένων κρεάτων και γλυκών, μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης.

Η μελέτη

Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι η υγιεινή διατροφή επηρεάζει θετικά την κατάθλιψη και γενικότερα τις ψυχικές παθήσεις, κάτι που έχουν δείξει και παλαιότερες έρευνες. Μάλιστα, δεν χρειάζεται καν να είναι κάποιος αυστηρός με την (όποια) υγιεινή διατροφή του για να αποκομίσει οφέλη για την ψυχική υγεία του γενικά και ειδικότερα για την κατάθλιψη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Αλμουδένα Σάντσες-Βιγιέγκας του Πανεπιστημίου της Λας Πάλμας στα Μεγάλα Κανάρια, μελέτησαν στοιχεία για πάνω από 15.000 άτομα, που δεν είχαν κατάθλιψη στην αρχή της έρευνας. Μετά από μια δεκαετία, 1.550 από τους συμμετέχοντες είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη ή είχαν πάρει αντικαταθλιπτικά φάρμακα.

Τα ευρήματα

Οι επιστήμονες μελέτησαν την επίπτωση που είχαν στην ψυχική κατάσταση των συμμετεχόντων τρία διαφορετικά είδη υγιεινής διατροφής, η μεσογειακή, η φυτοφαγική και η εναλλακτική. Η βασική διαπίστωση ήταν ότι και οι τρεις αυτές υγιείς δίαιτες μπορούν να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης κατάθλιψης, χωρίς αισθητές διαφορές μεταξύ τους.

Έτσι, όσοι ακολουθούσαν -όχι κατ' ανάγκη φανατικά- την Μεσογειακή διατροφή, είχαν 25% έως 30% μικρότερο κίνδυνο κατάθλιψης, σε σχέση με όσους δεν έτρωγαν καθόλου «μεσογειακά». Ο βιολογικός μηχανισμός που εξηγεί αυτή την προστατευτική δράση, πιθανώς σχετίζεται με τις αυξημένες βιταμίνες και τα μέταλλα που παίρνει κανείς, όταν τρώει με υγιεινό τρόπο, πράγμα που ωφελεί τον εγκέφαλό του και, κατ' επέκταση, τον ψυχισμό του. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «BMC Medicine».

Πηγή: tovima.gr

Σε γενικές γραμμές, οι ξηροί καρποί είναι ένα είδος τροφίμου πλούσιο σε θερμίδες, διότιπεριέχουν κατά μέσο όρο 50-70% λίπος και μας δίνουν 5-7 kcal/g. Όμως, η μειωμένη τους περιεκτικότητα σε κορεσμένο λίπος και η αυξημένη τους περιεκτικότητα σε μονοακόρεστα και πολυακόρεστα λίπη, όπως το α-λινολενικό οξύ στα καρύδια και το ολεϊκό οξύ στα φιστίκια καθιστούν τα λίπη τους ωφέλιμα και προστατευτικά για την υγεία μας.

Επιπλέον, αποτελούν πλούσια πηγή βιταμίνης Ε, μαγνησίου, καλίου, χαλκού, φυλλικού οξέος, φλαβονοειδών και φυτοστερολών, ουσίες που ευνοούν την υγεία. Γενικά, δεν υπάρχουν τρόφιμα που παχαίνουν, αυτό που προκαλεί την πρόσληψη βάρους είναι το θετικό ενεργειακό ισοζύγιο, δηλαδή η κατανάλωση για μεγάλο χρονικό διάστημα περισσότερων θερμίδων από αυτές που απαιτούνται για τη διατήρηση του σωματικού βάρους. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, έχει διαφορετικές διατροφικές απαιτήσεις και έτσι δεν είναι εύλογο να συσχετιστεί η κατανάλωση των ξηρών καρπών με την αύξηση του σωματικού βάρους.

Αν λοιπόν θέλετε να τους ενσωματώσετε στην διατροφή σας, το καλύτερο θα ήταν να προτιμήσετε τους ανάλατους ξηρούς καρπούς και να τους καταναλώσετε στα πλαίσια ενός σνακ. Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε το τσιμπολόγημα, μια συνήθεια που συνήθως προκαλεί την αύξηση βάρους χωρίς να γίνει άμεσα αντιληπτό.


Βησαροπούλου Μαρία, Διαιτολόγος - Διατροφολόγος


 

Είναι τα νέα που όσοι λατρεύουν τις σοκολάτες ενθουσιάζονται όταν ακούν: η σοκολάτα μειώνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου επειδή επηρεάζει απ’ ευθείας τα αγγεία του εγκεφάλου.

Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που μία μελέτη δείχνει πως μικρή ποσότητα σοκολάτας ασκεί ωφέλιμες επιδράσεις στην υγεία, δεν υπάρχουν προγενέστερες μελέτες που να δείχνουν ότι επηρεάζει τα αιμοφόρα αγγεία καθ’ εαυτά.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neurology», διεξήχθη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, οι οποίοι μέτρησαν την ταχύτητα ροής του αίματος στις αρτηρίες που τροφοδοτούν με αίμα τον εγκέφαλο, την ώρα που ομάδα εθελοντών έτρωγε σοκολάτα, καθώς και όταν δεν έτρωγε.

Επιπλέον, τους υπέβαλλαν σε εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν ότι η σοκολάτα επηρέαζε τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα, τα οποία επηρεάζουν τα αιμοφόρα αγγεία, βελτιώνουν την ροή του αίματος και, έτσι, ωφελούν τα κύτταρα του εγκεφάλου.

«Η κατανάλωση μιας απλής σοκολάτας σχετίσθηκε με αλλαγές στην δυσκαμψία των αιμοφόρων αγγείων», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μάθιου Ουώλτερς, καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας στο πανεπιστήμιο.

«Το εύρημα αυτό υποδηλώνει ότι η σοκολάτα ασκεί ευθεία επίδραση στα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου, πιθανώς λόγω των φλαβονοειδών που περιέχει.

« Πιστεύουμε ότι η μείωση του κινδύνου για εγκεφαλικό, που έχει διαφανεί από προγενέστερες μελέτες, οφείλεται στο ότι η σοκολάτα αλλάζει την συμπεριφορά των αγγείων του εγκεφάλου».

Τα φλαβονοειδή είναι ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες των φυτικών τροφίμων, που έχουν σχετισθεί μεταξύ άλλων και με την προστασία από την στεφανιαία νόσο.
Ωστόσο δεν πρέπει κάποιος να θεωρήσει τα νέα ευρήματα ως δικαιολογία για να τρώει όσες σοκολάτες θέλει, διότι η υψηλή περιεκτικότητά τους σε ζάχαρη και λίπη μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών προβλημάτων.

Εκτός και αν επιθυμεί μια Wish Χωρίς Ζάχαρη, θα προσθέσουμε εμείς!

Πηγή : Web Only
 

Πρόσληψη τροφής είναι η λειτουργία όλων των ζώντων οργανισμών που σκοπό έχει τον προσπορισμό υλικών για την οικοδόμηση και τη συντήρηση του οχήματος που θα μεταφέρει το κάθε είδος στην επόμενη γενιά. Aκόμα και η εξέλιξη των ειδών, μέσα στα εκατομμύρια χρόνια, φαίνεται να έχει κύριο σκοπό τη βελτίωση των δυνατοτήτων του κάθε είδους για την εξεύρεση τροφής ή και την ανάπτυξη αμυντικών μηχανισμών προς τους βιολογικούς του αντιπάλους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε φυτό και ζώο μπορεί να είναι κυνηγός ή θήραμα για κάποιο άλλο ζώο αλλά και φυτό. O άνθρωπος εξελίχθηκε φυλογενετικά σε συνθήκες διατροφικής ένδειας. Ήταν και αυτός κυνηγός και θήραμα, όπως όλοι οι ζώντες οργανισμοί. H εύρεση τροφής δεν ήταν εξασφαλισμένη ακόμα και για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα. Aυτό συντέλεσε στη δημιουργία δομών οικονομικής λειτουργίας και έτσι απέκτησε τη δυνατότητα αποθήκευσης μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας, με μορφή λίπους, σε περιόδους υπερπροσφοράς τροφής, αλλά και μείωσης της μεταβολικής δραστηριότητας (καύσεων) σε περιόδους στέρησης. Στο σύγχρονο άνθρωπο, πλέον των βιολογικών μηχανισμών που ευνοούν την αναζήτηση τροφής, θα πρέπει να αναγνωριστούν και άλλα φαινόμενα από το περιβάλλον που επιδρούν στη διαιτητική του συμπεριφορά. Oι παράγοντες αυτοί είναι κυρίως γνωσιακού τύπου και περιλαμβάνουν συνήθειες της οικογένειας, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, τρόπο ζωής, θρησκεία κ.ά. Eπομένως, θα πρέπει από την αρχή να ξεχωρίσουμε τις δύο αυτές έννοιες:
Πρόσληψη τροφής: Eίναι βιολογικό φαινόμενο που σκοπό έχει τη διατήρηση του ενεργειακού ισοζυγίου και αναφέρεται στο "τι τρώμε".
Διαιτητική συμπεριφορά: Eίναι ο "τρόπος που τρώμε". Περιβαλλοντολογικό φαινόμενο που όμως επιδρά δευτερογενώς στο βιολογικό υπόστρωμα και το ενεργειακό ισοζύγιο. Aναφέρεται στην ποιότητα της τροφής, στις διαιτητικές προτιμήσεις αλλά και αποστροφές, καθώς και στην ηδονική δράση των τροφών.
Στον άνθρωπο, η ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής είναι πολύ διαφορετική από ημέρα σε ημέρα αλλά και μεταξύ μεγάλων ή μικρότερων χρονικών περιόδων. Tο φαινόμενο αυτό παρατηρείται ακόμα και σε άτομα με σταθερό σωματικό βάρος για πολλά χρόνια. Aυτό σημαίνει ότι υπάρχουν μηχανισμοί, αισθητήρες, που τροποποιούν το κατώφλι εμφάνισης της πείνας και του κορεσμού της. Oι μηχανισμοί αυτοί φαίνεται ότι εξαρτώνται κυρίως από το σωματικό βάρος.
H πολυπλοκότητα των διεργασιών αυτών κάνει και πιο δύσκολη την κατανόηση των μηχανισμών της πείνας. Eίναι πάντως μάλλον σαφές σήμερα ότι η πείνα, η εκκίνηση δηλαδή του γεύματος, εξαρτάται κυρίως από περιβαλλοντολογικούς παράγοντες, ενώ η διάρκεια του γεύματος και το χρονικό σημείο εμφάνισης κορεσμού, η ποσότητα δηλαδή της προσλαμβανόμενης τροφής, εξαρτώνται από νευροενδοκρινικούς παράγοντες. Mεταξύ των αιτίων που θεωρούνται υπεύθυνα για την εμφάνιση, την επιδείνωση και τη διαιώνιση της παχυσαρκίας είναι και η υπερφαγία. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι η αρχική βλάβη (ή δυσλειτουργία) αναφέρεται στους μηχανισμούς πρόσληψης τροφής, ενώ οι μεταβολικές διαταραχές που παρατηρούνται εκ των υστέρων οφείλονται στην ήδη εγκαταστημένη αύξηση του λιπώδους ιστού. H σίτιση του ανθρώπου γίνεται κατά ώσεις που ονομάζονται "Γεύματα". Eπομένως, η ποσότητα της προσλαμβανομένης τροφής εξαρτάται από τον αριθμό, το μέγεθος και την περιεκτικότητα σε ενέργεια των γευμάτων. Tο γεύμα λοιπόν, αποτελεί τη βασική μονάδα της διαιτητικής συμπεριφοράς του ανθρώπου και σε αυτό θα πρέπει να επικεντρωθεί η ανάλυσή της.
Για κάθε γεύμα μπορούμε να διακρίνουμε τρείς φάσεις:
Έναρξη: Eίναι η πείνα για πρόσληψη τροφής γενικώς ή η όρεξη για κατανάλωση συγκεκριμένης τροφής.
Διάρκεια.
Tέλος (κορεσμός).
Oι βιολογικοί μηχανισμοί

Oι βιολογικοί μηχανισμοί που έχουν προταθεί για την έναρξη του γεύματος είναι:
Oι συσπάσεις του στομάχου.

Oι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε την πείνα όταν έχουμε συσπάσεις στο στομάχι μας ή και βορβορυγμούς. Aλλά και το αντίθετο μπορεί να συμβαίνει. Aν δηλαδή δεν γουργουρίζει το στομάχι μας, νομίζουμε ότι δεν πεινάμε. Oι συσπάσεις του στομάχου ήταν για πολλά χρόνια η επικρατούσα θεωρία της πείνας. Σήμερα, αν και το φαινόμενο αυτό είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα, φαίνεται ότι είναι εκδήλωση άλλων μηχανισμών και όχι το αρχικό ερέθισμα.
H γεύση της τροφής.

H ευχαρίστηση που μας προκαλεί η γεύση κάποιας τροφής μάς ανοίγει την όρεξη. O ρυθμός πρόσληψης της τροφής είναι αρχικά ταχύς. Mε την πάροδο της ώρας όμως, ο αρχικός ρυθμός μειώνεται και αυτό φαίνεται ότι οφείλεται στο ότι η ίδια τροφή μάς φαίνεται όλο και λιγότερο γευστική. Aυτό καθαυτό το γεύμα λοιπόν αποτελεί ερέθισμα για παράταση της διάρκειάς του. Oι Γάλλοι λένε "L' appetit vient en mangeant" όπως ακριβώς και η ελληνική λαϊκή ρήση: "τρώγοντας έρχεται η όρεξη".
H θερμοκρασία του περιβάλλοντος.

Πολλές μελέτες έχουν αποδείξει ότι ο άνθρωπος πεινά περισσότερο όταν κάνει κρύο, ενώ του κόβεται η όρεξη σε υψηλές θερμοκρασίες του περιβάλλοντος. Aν και το φαινόμενο αυτό φαίνεται να έχει εύκολη εξήγηση, αφού οι ενεργειακές ανάγκες του οργανισμού είναι αυξημένες όταν κάνει κρύο, εντούτοις η επιπλέον ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής είναι πολύ μεγαλύτερη από τις αυξημένες αυτές ενεργειακές ανάγκες. Mία πρακτική εφαρμογή του φαινομένου αυτού θα μπορούσε να είναι και η εξής: Mία χειμερινή ημέρα έχουμε στο σπίτι μας καλεσμένους. Aντιλαμβανόμαστε ότι δεν τους αρέσει και πολύ το φαγητό. Aν κλείσουμε το καλοριφέρ, θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα φάνε όλο το φαΐ τους.
Tα ενεργειακά επίπεδα του οργανισμού.

Πιστεύεται ότι ο άνθρωπος αρχίζει να τρώει, όταν έχει καταναλώσει κάποια ποσότητα ενέργειας και σταματά όταν αποκαταστήσει τα ενεργειακά του αποθέματα. Yποστηρίζεται ότι μέσω του αίματος μεταφέρονται κάποια σήματα τα οποία μας πληροφορούν κάθε στιγμή για τις ενεργειακές μας εφεδρείες, ώστε να ρυθμίσουμε ανάλογα την ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής. Ένα από τα σήματα που πολλοί θεωρούν υπεύθυνα για τη μεταφορά των πληροφοριών αυτών, είναι τα επίπεδα των μη εστεροποιημένων λιπαρών οξέων (MEΛO). Όταν τα επίπεδά τους στο αίμα είναι αυξημένα, που σημαίνει ότι γίνεται λιπόλυση για την παροχή καυσίμων, αυξάνει η πείνα και η διάρκεια του γεύματος. Aντίθετα, όταν τα MEΛO είναι ελαττωμμένα, που σημαίνει ότι υπάρχει επάρκεια τροφής, ώστε να γίνεται και αποθήκευση, τότε η ποσότητα της προσλαμβανόμενης τροφής μειώνεται. Ίσως και αυτός να είναι ένας μηχανισμός που εξηγεί την πολυφαγία της παχυσαρκίας. Στα παχύσαρκα άτομα, τα επίπεδα MEΛO είναι σταθερά αυξημένα λόγω ινσουλινοαντίστασης και όχι λόγω λιπόλυσης από έλλειψη τροφής. Tο φαινόμενο αυτό δίνει παραπλανητικό σήμα ότι λείπει τροφή και το παχύσαρκο άτομο τρώει περισσότερο από όσο συνήθως χρειάζεται.
H δυναμική των μεταβολών της γλυκόζης στο αίμα.

Aν και σε πειραματικό επίπεδο φαίνεται ότι υφίστανται τέτοιου είδους μηχανισμοί, η κλινική πράξη δεν αποδεικνύει ότι και στον άνθρωπο ισχύουν απόλυτα. Για παράδειγμα, πολλοί άνθρωποι δεν παίρνουν πρωινό, ενώ έχουν περάσει 8-12 ώρες από το προηγούμενο γεύμα και επομένως τα επίπεδα ενέργειας και γλυκόζης του οργανισμού είναι χαμηλά. Aλλά και όταν χωρίς να πεινάμε, μας προσφερθεί κάποια εκλεκτή τροφή, θα την καταναλώσουμε και μάλιστα με μεγάλη όρεξη.
Πεπτιδικές ορμόνες του γαστρεντερικού συστήματος.

Μετά την είσοδο της τροφής στο έντερο, αρχίζουν να εκκρίνονται διάφορες ορμόνες (γλυκαγόνη, χολοκυστοκινίνη κ.ά.), η επίδραση των οποίων στο κεντρικό νευρικό σύστημα επιφέρει μείωση της προσλαμβανόμενης τροφής μέχρι και την πλήρη αναστολή (κορεσμός).
Αλλοι παράγοντες που επιδρούν στη διάρκεια και το τέλος του γεύματος είναι τα επίπεδα των αμινοξέων στο αίμα που προέρχονται από τον καταβολισμό των πρωτεϊνών και την εντερική τους απορρόφηση, καθώς και η σχέση τροφής/νερού στο στομάχι και το λεπτό έντερο. H καθημερινότητα βέβαια, αλλά και πειραματικά δεδομένα, αποδεικνύoυν ότι εξωτερικά ερεθίσματα, τα οποία στο παρελθόν συνδυάστηκαν με πρόσληψη τροφής, μπορούν να διεγείρουν την όρεξη ακόμα και όταν δεν υπάρχουν πραγματικές ενεργειακές ανάγκες τη στιγμή εκείνη. Tο περιβάλλον και οι προσωπικές εμπειρίες, ευχάριστες ή δυσάρεστες, δημιουργούν διεργασίες μάθησης, οι επιδράσεις των οποίων στη μετέπειτα ζωή μας, χαρακτηρίζουν τη διαιτητική μας συμπεριφορά.
 Aς μην ξεχνάμε και τις μεταβολές της όρεξης στις γυναίκες κατά τη διάρκεια της κύησης, αλλά και στη προεμμηνορυσιακή φάση του κύκλου, τότε που είναι δυνατόν να είναι ή να μείνουν έγκυοι. Στις περιπτώσεις αυτές η όρεξη είναι αυξημένη και οι συνήθεις διαιτητικές επιλογές είναι οι υδατανθρακούχες τροφές. Στις περιόδους βέβαια αυτές, η αυξημένη όρεξη δικαιολογείται απόλυτα από τις αυξημένες ενεργειακές ανάγκες της κύησης αλλά και από τη δυσκολία που είχε το θηλυκό να αναζητήσει τροφή στη φάση αυτή, την εποχή που η τροφή δεν βρισκόταν στο …σούπερ μάρκετ.

-Αναστάσιου Μόρτογλου , Ενδοκρινολόγου
και Kατερίνας Mόρτογλου, Διατροφολόγου

Περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια άτομα στη χώρα μας έχουν επίπεδα χοληστερόλης υψηλότερα από το φυσιολογικό, αλλά ο ένας στους τρεις άνδρες και η μία στις δύο γυναίκες δεν κάνουν τίποτε για να τα μειώσουν, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία.

Είναι στ’ αλήθεια εφικτό να ελαττωθούν τα επίπεδά της με τη βελτίωση της διατροφής; Και αν ναι, πόσο; Πρέπει να αλλάξουμε ριζικά ό,τι τρώμε ή με μικρές αλλαγές μπορούμε να δούμε μεγάλα οφέλη; Ο Αντώνης Ζαμπέλας, καθηγητής Διατροφής του Ανθρώπου στη Μονάδα Διατροφής του Ανθρώπου του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Αθηροσκλήρωσης, έχει τις απαντήσεις.

Πόσα είδη χοληστερόλης υπάρχουν;

Είναι η χοληστερόλη που βρίσκεται στις λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας (τις LDL), η χοληστερόλη που βρίσκεται στις λιποπρωτεΐνες υψηλής πυκνότητας (τις HDL) και η χοληστερόλη που βρίσκεται στις λιποπρωτεΐνες πολύ χαμηλής πυκνότητας (τις VLDL).

Στην καθημερινή κλινική πράξη προσδιορίζουμε στο αίμα την ολική χοληστερόλη, την HDL χοληστερόλη και την LDL χοληστερόλη.
Ποια από αυτά ενοχοποιούνται για την καρδιοπάθεια;

Η LDL χοληστερόλη είναι η κατεξοχήν επικίνδυνη, ενώ η HDL θεωρείται προστατευτική. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν μπορούμε να δίνουμε ιδιαίτερη αξία στις τιμές της ολικής χοληστερόλης, αλλά θα πρέπει να παρεμβαίνουμε όταν οι τιμές της LDL είναι υψηλές ή/και όταν οι τιμές της HDL είναι χαμηλές. Πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Journal of the American College of Cardiology» μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη από δανούς ερευνητές, η οποία έδειξε ότι ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων διατρέχουν οι ασθενείς με υψηλές τιμές αυτών που ονομάζονται «κατάλοιπα λιποπρωτεϊνών». Μια καλή ένδειξη ότι ένας ασθενής έχει υψηλά κατάλοιπα είναι όταν οι τιμές των τριγλυκεριδίων του είναι υψηλές (πάνω από 200 mg/dl) και ταυτοχρόνως οι τιμές της HDL του χαμηλές (κάτω από 40 mg/dl). Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, στους ασθενείς αυτούς ο καρδιαγγειακός κίνδυνος είναι μεγαλύτερος από αυτόν που διατρέχουν όσοι έχουν υψηλές μόνο τις τιμές της LDL χοληστερόλης.

Ποια είδη χοληστερόλης μπορούμε να αλλάξουμε με τη διατροφή;

Μπορούμε να επηρεάσουμε όλα τα είδη χοληστερόλης, αλλά και τα επίπεδα των τριγλυκεριδίων. Ωστόσο, το πιο δύσκολο είναι να αυξηθεί η ΗDL χοληστερόλη - και η αύξηση που επιτυγχάνεται είναι σχετικά μικρή.

Ποια τρόφιμα ρίχνουν τη χοληστερόλη;

Σε γενικές γραμμές υποχοληστερολαιμικά είναι: 1) τα ω-6 λιπαρά οξέα που βρίσκονται στα φυτικά έλαια (όπως το ηλιέλαιο και το αραβοσιτέλαιο), στους ανάλατους ξηρούς καρπούς και στις μαλακές μαργαρίνες, 2) τα ω-9 λιπαρά οξέα που βρίσκονται στο ελαιόλαδο, 3) οι διαλυτές φυτικές ίνες που βρίσκονται κυρίως στα φρούτα, στα λαχανικά και σε κάποια δημητριακά, όπως η βρώμη. Την αυξημένη LDL χοληστερόλη μπορεί επίσης να ελαττώσουν και 2 γραμμάρια φυτικές στερόλες ή στανόλες την ημέρα – σε τέτοια περίπτωση αναμένεται μείωση της τάξης περίπου του 10%.

Προσφάτως, δημοσιεύσαμε στο επιστημονικό περιοδικό «Nutrition, Metabolism and Cardiovascular Diseases» μελέτη με 108 πάσχοντες από μεταβολικό σύνδρομο, η οποία έδειξε ότι η χορήγηση 4 γρ. φυτικών στερολών επέφερε μείωση της τάξεως του 19% της LDL χοληστερόλης, χωρίς οι ασθενείς αυτοί να αλλάξουν τις διαιτητικές τους συνήθειες. Αυτό βέβαια πρέπει να επιβεβαιωθεί και από άλλες μελέτες για να θεωρηθεί ότι η επιπλέον δόση επιφέρει πρόσθετο όφελος. Τέλος, τα ω-3 λιπαρά οξέα των ψαριών και των ιχθυελαίων είναι ιδιαίτερα υποτριγλυκεριδαιμικά (επιτυγχάνεται μείωση των τριγλυκεριδίων έως 30%).

Η προσθήκη στην καθημερινή διατροφή όλων αυτών των τροφίμων είναι αρκετή για την προστασία της καρδιάς;

Με το να εισάγουμε στη διατροφή μας ένα συστατικό από τα προαναφερθέντα μπορεί να μειωθεί η LDL χοληστερόλη, αλλά ο καρδιαγγειακός κίνδυνος είναι κάτι ευρύτερο.

Επίσης, όλα αυτά τα συστατικά δεν δρουν κατ’ ανάγκην συνεργικά, γεγονός που σημαίνει ότι αν εισαχθούν όλα στο καθημερινό διαιτολόγιο δεν θα επιτευχθεί μείωση της LDL χοληστερόλης πέραν του 15%-20%.

Ομως τα συγκεκριμένα τρόφιμα δεν περιέχουν μόνο αυτά τα συστατικά. Περιέχουν και αντιοξειδωτικές ουσίες και άλλες ενώσεις που δεν επηρεάζουν μόνο το λιπιδαιμικό προφίλ, αλλά μπορούν να μειώσουν φλεγμονώδεις δείκτες, την αρτηριακή πίεση αλλά και τα επίπεδα γλυκόζης και ινσουλίνης, με αποτέλεσμα το συνολικό όφελος να είναι σημαντικότατο.
Πόσος καιρός απαιτείται για να υπάρξει όφελος;

Σε κάποιους δείκτες μπορεί να αρχίσει βελτίωση και έπειτα από έναν μήνα. Συνήθως για να αρχίσει να βελτιώνεται συνολικά η εικόνα πρέπει να περάσουν περίπου τρεις μήνες. Όμως η αθηρωματική πλάκα εξελίσσεται σε βάθος 10ετιών. Επομένως, για να υπάρξει συνολικό όφελος η αλλαγή της διατροφής πρέπει να είναι μόνιμη και όχι για μικρή μόνον χρονική περίοδο, διότι μέσα σε λίγους μήνες ναι μεν μπορεί να μειωθεί η LDL, αλλά ο καρδιαγγειακός κίνδυνος δεν θα έχει μειωθεί.

Αριθμοί

• 46% Ελλήνων ηλικίας άνω των 18 ετών έχουν υψηλή χοληστερόλη
• 40% Ελληνίδων ηλικίας άνω των 18 ετών έχουν υψηλή χοληστερόλη
• 1 στους 3 πάσχοντες δεν το ξέρει

Φυσιολογικές τιμές

• Ολική χοληστερόλη = κάτω από 200 mg/dl
• LDL χοληστερόλη* = κάτω από 130 mg/dl
• HDL χοληστερόλη = πάνω από 40 mg/dl για τους άνδρες, πάνω από 50 mg/dl για τις γυναίκες
• Τριγλυκερίδια = κάτω από 150 mg/dl

* Η τιμή ισχύει για άτομα δίχως καρδιαγγειακή νόσο, διαβήτη ή/και άλλους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Αν υπάρχουν τέτοια προβλήματα, πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι ο στόχος για την LDL πρέπει να είναι κάτω από 100 mg/dl – ει δυνατόν και κάτω από 70 mg/dl.

Ιδεώδεις τιμές

• LDL χοληστερόλη = κάτω από 100 mg/dl
• HDL χοληστερόλη = πάνω από 60 mg/dl και για τα δύο φύλα
• Κάθε πότε χρειάζεται έλεγχος
• 1 φορά κάθε 5 χρόνια μετά την ηλικία των 20 ετών
• Πιο συχνά μετά την ηλικία των 35 ετών για τους άνδρες και των 45 ετών για τις γυναίκες
• Αν βρεθεί παθολογική τιμή, η συχνότητα του ελέγχου καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό

Συμβουλή
Για ακριβή μέτρηση των επιπέδων χοληστερόλης, μην φάτε και μην πιείτε τίποτα (εκτός από νερό) τις 9 έως 12 ώρες πριν από την αιμοληψία

Τι να τρώτε:

• Φρούτα και λαχανικά (δύο μεγάλες σαλάτες και τρία φρούτα την ημέρα)
• Όσπρια (2 μερίδες την εβδομάδα)
• Ξηροί καρποί (μέχρι 30 γραμμάρια την ημέρα)
• Δημητριακά ολικής αλέσεως (για πρωινό, μαύρο ψωμί, ζυμαρικά ολικής αλέσεως, καφέ ρύζι – 2-3 μερίδες την ημέρα)
• Ελαιόλαδο (2 κουταλιές της σούπας την ημέρα)
• Πουλερικά (κοτόπουλο ή/και γαλοπούλα, 1-2 φορές την εβδομάδα)
• Ψάρια (1-2 φορές την εβδομάδα)
• Σόγια και προϊόντα σόγιας (έως 2 μερίδες την ημέρα)
• Λίγων λιπαρών γαλακτοκομικά (2-3 μερίδες την ημέρα, με την μερίδα να είναι 1 ποτήρι γάλα ή 1 κεσές γιαούρτι ή 30 γραμμάρια τυρί)
• Όσοι έχουν αυξημένη χοληστερόλη, χρειάζονται και τρόφιμα εμπλουτισμένα με φυτικές στερόλες/στανόλες (2 γραμμάρια στερολών/στανολών την ημέρα)

Τι να αποφεύγετε:

• Πολλά κόκκινα κρέατα (μέχρι 2 μερίδες εστιατορίου την εβδομάδα, χωρίς το ορατό λίπος)
• Πολλά επεξεργασμένα κρέατα (καλύτερα 1 φορά το μήνα)
• Τηγανητά (σπανίως)
• Πρόχειρα φαγητά (σπανίως)
• Πολλά γλυκά (έως 1 γλυκό την εβδομάδα)
• Πολλά αυγά (έως 2-3 την εβδομάδα)
• Πολλές σοκολάτες (να προτιμάτε σοκολάτα με μεγάλη περιεκτικότητα σε στερεά κακάο)
• Πολλά «πλούσια» φαγητά (π.χ. παστίτσιο, μουσακάς κ.τ.λ. καλύτερα μέχρι 2 φορές το μήνα)

ΠΗΓΕΣ: Α. Ζαμπέλας, καθηγητής Διατροφής του Ανθρώπου Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Α’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Αμερικανική Εταιρεία Καρδιάς (ΑΗΑ), MayoClinic (US)

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
 

Ένα κομμάτι σοκολάτα τη μέρα μπορεί να έχει το ίδιο αποτέλεσμα με μισή ώρα καθημερινή σωματική άσκηση, όσον αφορά τη μείωση της υψηλής πίεσης, σύμφωνα με νέα αυστραλιανή έρευνα.

Η μελέτη, υπό τη δρα Κάριν Ριντ του πανεπιστημίου της Αδελαΐδας, η οποία δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «BMC Medicine», αναφέρει ότι για όσους πάσχουν από υψηλή πίεση, η σοκολάτα μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφράγματος ή εγκεφαλικού μέχρι και 20% μέσα σε μια πενταετία.

Η σοκολάτα - ειδικά η μαύρη- περιέχει τις χημικές ουσίες φλαβονόλες που με φυσικό τρόπο διευρύνουν το αιμοφόρα αγγεία και διευκολύνουν έτσι τη ροή του αίματος, ρίχνοντας την πίεσή του. «Δεν είναι ανάγκη να παίρνει κανείς πάντα φάρμακα για τη μείωση της πίεσης. Υπάρχουν και τροφές που βοηθάνε σε αυτό», δήλωσε η κα Ριντ.

Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν από υπέρταση και εκτιμάται ότι οι μισοί από αυτούς δεν το ξέρουν, καθώς ποτέ δεν είχαν τη σχετική ιατρική διάγνωση. Περίπου ένας στους 10 ανθρώπους με υπέρταση δεν μπορεί να ελέγξει την πάθηση με φάρμακα.

Η αυστραλιανή μελέτη βρήκε ότι η κατανάλωση σοκολάτας μπορεί να ρίξει την πίεση μέχρι 5% σε όσους έχουν υπέρταση, ενώ δεν επηρεάζει όσους έχουν φυσιολογική πίεση και έτσι δεν προκαλεί υπόταση.

Όπως είπαν οι ερευνητές, θα χρειαστούν κι άλλες έρευνες για να καθοριστεί η ιδανική ποσότητα σοκολάτας, που επιφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή ωφέλεια. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι ωφέλεια για την υγεία μπορεί να υπάρξει από ένα κομματάκι (έξι γραμμάρια) τη μέρα μέχρι μια ολόκληρη σοκολάτα (100 γραμμάρια).

Οι άνθρωποι με υψηλή πίεση έχουν σε μόνιμη βάση συστολική πίεση πάνω από 140 ή διαστολική πάνω από 90. Η φυσιολογική πίεση είναι περίπου 90/60. Οι έρευνες δείχνουν ότι η σοκολάτα ρίχνει γύρω στις 5 μονάδες τη συστολική πίεση, πράγμα που ισοδυναμεί με το αποτέλεσμα το οποίο έχει μισή ώρα σωματικής άσκησης μέτριας έντασης (γρήγορο περπάτημα, κολύμπι κ.α.).

Μια άλλη έρευνα, που είχε παρουσιαστεί νωρίτερα φέτος, είχε δείξει ότι οι άνθρωποι που τρώνε μια σοκολάτα την εβδομάδα, έχουν 22% μικρότερη πιθανότητα να πάθουν εγκεφαλικό. Από την άλλη πάντως, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη άλλες πιθανές αρνητικές συνέπειες από την κατανάλωση σοκολάτας, όπως η παχυσαρκία.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ