Συνεχή αύξηση (κατά 3% ετησίως) παρουσιάζει ο παιδικός διαβήτης. Διακόσια παιδιά κάθε μέρα εμφανίζουν διαβήτη τύπου 1. Ο παιδικός διαβήτης (δηλαδή τύπου 1 ή ινσουλινοεξαρτόμενος), παρ’ ότι δεν υπερβαίνει το 10% του συνόλου των περιπτώσεων διαβήτη, παρουσιάζει σημαντική αύξηση της συχνότητάς του τα τελευταία τριάντα χρόνια...

«Η αιτία του διαβήτη τύπου 1 παραμένει άγνωστη», λέει ο ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Χρήστος Σπ. Μπαρτσόκας. «Ενοχοποιούνται διάφορες ιώσεις, οι οποίες προσβάλλοντας είτε το έμβρυο είτε το βρέφος ενεργοποιούν αυτοάνοσους  μηχανισμούς, προκαλούν  την παραγωγή αντιπαγκρεατικών αντισωμάτων, κυτταροκινών κ.λπ., που οδηγούν μέσα σε λίγους μήνες ή και χρόνια σε καταστροφή των ινσουλινοπαραγωγών β-κυττάρων του παγρέατος, με τελικό αποτέλεσμα την ανεπάρκεια της ινσουλίνης στον οργανισμό».   Επιβαρημένη κληρονομικότητα στους πάσχοντες  με διαβήτη τύπου 1 συνήθως δεν διαπιστώνεται. Φαίνεται ότι η νόσος εμφανίζεται συνήθως σε άτομα που διαθέτουν συνδυασμό παθολογικών γονιδίων.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

     Η νόσος είναι ισόβια και απαιτεί:

-          2-4 ενέσεις ινσουλίνης καθημερινώς.

-          Προσεγμένη υγιεινή διατροφή.

-          Πολλές μετρήσεις των τιμών του σακχάρου στο αίμα, για την καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων του.

-          Συχνή άσκηση.

Για την αυτορρύθμιση του παιδιού, απαιτείται:

-          Καλή εκπαίδευση τόσο των παιδιών όσο και του άμεσου περιβάλλοντός του, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη.

-          Δυνατότητα 24ωρης επικοινωνίας με το διαβητολογικό κέντρο, γιατί ο διαβήτης (ύπουλη πάθηση) καραδοκεί κάθε στιγμή να οδηγήσει σε υπογλυκαιμία ή υπεργλυκαιμία με κετοξέωση – καταστάσεις δυσάρεστες και επικίνδυνες.

«Καλή ρύθμιση του διαβήτη είναι απαραίτητη για την πρόληψη ή τουλάχιστον την καθυστέρηση των επιπλοκών, που είναι συνήθως η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η νεφροπάθεια, καρδιαγγειακές βλάβες κ.λπ», συμβουλεύει ο κ. Μπαρτσόκας. «Ευτυχώς, οι επιπλοκές αργούν να εμφανιστούν, αλλά δέκα χρόνια από την εμφάνιση του διαβήτη απαιτείται συχνός προληπτικός έλεγχος και έγκαιρη αντιμετώπιση τυχόν εμφανιζόμενων συμπτωμάτων. Ήδη, η φαρμακευτική αγωγή προλαμβάνει τη νεφροπάθεια, ενώ η εφαρμογή ακτίνων laser σταματά την εξέλιξη των βλαβών του βυθού του ματιού».

     Τα παιδιά αντιμετωπίζονται με ενέσεις, παρ’ ότι ολοένα και περισσότερα τοποθετούν την αντλία ινσουλίνης – μικροσκοπική συσκευή την οποία φορούν στη ζώνη. Γίνονται μάλιστα έρευνες για τη μετατροπή της σε τεχνητό πάγκρεας με τη δυνατότητα σύνδεσης από αισθητήρα σακχάρου, ο οποίος και θα ελέγχει τη δοσολογία της χορηγούμενης ινσουλίνης.